Als onderwerp voor mijn afstuderen heb ik daarom ongewilde kinderloosheid gekozen. Meer dan 15 mensen heb ik mogen interviewen over dit thema. Ongeacht de oorzaak heeft ongewilde kinderloosheid een grote impact op je leven. Het kan een eenzame weg zijn, het gemis van het gezin wat jij zo graag had willen stichten. Angst voor de toekomst, of om alleen oud te worden. Of je afvragen wie er later bij je sterfbed zit.

Ik kwam erachter dat het gevoel 'er niet bij te horen' het meest voorkomt bij de geïnterviewden. Samen met het zwijgen, het er maar niet over hebben. Stil verdriet en ongeziene tranen hebben grote invloed op het psychisch, sociaal en fysiek functioneren. Mijn huisarts vertelde eens dat zij ongewilde kinderloosheid als één van de grootste trauma's in iemands leven ziet.

Velen zoeken hulp voor fertiliteitproblemen maar weinigen zoeken psychische hulp. En juist dát kan helend werken. Het kan ruimte geven om het gemis te integreren in je leven. Verdriet en onvervuld verlangen worden vaak weggestopt en de leegte wordt opgevuld met allerlei drukke activiteiten. Dit vergt veel energie. De focus op dit verlangen is groot, evenals de pijn. Dit rouwproces hadden veel geïnterviewden niet doorlopen. 'Hoe kun je om iets rouwen wat er nooit is geweest', was één van de uitspraken. Terwijl juist dat zo'n belangrijk element is. De rouw te doorleven en te doorvoelen om het kindje wat nooit kwam. Het geeft bedding en ruimte voor een nieuw begin. Een leven zonder kinderen. Hoe leef je je mooiste leven ondanks je ongewilde kinderloosheid?